Interview
CHARLOTTE WIJNBELT
"Ik zoek niet ik vind!" (Pablo Picasso)
Bovenstaande uitspraak is vrijwel letterlijk van toepassing op de werkwijze van Charlotte Wijnbelt. Na haar vijfjarige opleiding aan de NAU in Utrecht (met o.a. docent Guda Koster) waar Charlotte zowel ruimtelijk als vlak werk heeft gedaan, koos zij uiteindelijk om door te gaan met ruimtelijk werk.Na haar eindexpositie NAU in loods 6 in Amsterdam was het tijd om zich aan te sluiten bij een kunstenaarsvereniging. Door een vriendin werd Charlotte geattendeerd op ArtiBrak. Na een bezoekje aan de galerie besloot Charlotte om zich in te schrijven voor een ballotage. En met succes!
Verlaten objectenRuimtelijk werk. Niet zomaar ruimtelijk werk, maar werk dat wordt samengesteld uit voorwerpen die zijn afgedankt, gebruikt, weggegooid of gewoon achtergelaten. Verlaten objecten. Eens gewaardeerd om hun nuttige functie en nu afgedankt. Mislukt in de functie waarvoor het bedoeld was.Charlotte vindt ze op haar fiets- of wandeltochten. Gewoon in de buurt waar ze woont. Niets bijzonders. In containers, bij de sloop, op bouwplaatsen of langs de kant van de weg of in de berm. Het kan van alles zijn. Verpakkingsmateriaal, grind, spatborden bouwmateriaal. Maar vooral geen kant en klare producten van de bouwmarkt.
Voorwerpen met een zielSoms neemt zij de objecten meteen mee, andere keren laat zij ze een langere tijd liggen waar zij ze heeft gevonden. Gewoon om te ervaren of zij iets heeft met het voorwerp. Of het voorwerp met haar communiceert?Neemt ze alles mee? Nee, ze is geïnteresseerd in andersoortige dingen. Voorwerpen die een ziel hebben. Voorwerpen die een andere functie hebben gekregen, doordat ze uit hun context zijn gehaald. Ze staan er alleen voor, en krijgen een andere betekenis. En dat is de kunst van het zien. Kijken doen we allemaal, anders loop je met je hoofd tegen een lantaarnpaal, maar zien........ dan word je onderdeel van het gebeuren. Dan ben je erbij betrokken. De vormen roepen emoties op. En die emoties zijn altijd anders.
De kracht van transformatieCharlotte kent aan niet levende voorwerpen een karakter toe. En wees nu eens eerlijk, we praten allemaal weleens tegen ons beeldscherm of de magnetron. Of we moedigen onze auto aan wanneer die het vertikt om te starten. Dus zo vreemd is dat nu ook weer niet.In de transformatie volgt Charlotte die ziel van het voorwerp. De toeschouwer neemt een torso waar, die bij nadere inspectie een vloeistoftankje blijkt te zijn geweest. Of een frame van een damesfiets dat verandert in een sierlijk vogelbeest. Of een aantal ondefinieerbare metalen dingen dat wordt getransformeerd tot de Seatle tower.Dit is het leuke aan het werk van Charlotte; ze geeft de mensen de vrijheid om zelf in te vullen. Het leven van de dingen eindigt niet. Het verandert en krijgt een nieuwe waarde. Niet beter of slechter, maar anders. Dat is de kracht die uit het werk van Charlotte spreekt.
Martin van MaanenCopyright ©2019 ArtiBrak, All rights reservedProvacy Policy: zie https://www.artibrak.nl/p/privacy-policy.html